Δικονομία ΣτΕ. Αναίρεση. Διαφορές με αντικείμενο άνω του ορίου. Δικονομική υποχρέωση τεκμηρίωσης του παραδεκτού με ειδικούς και συγκεκριμένους ισχυρισμούς στο εισαγωγικό δικόγραφο για ανυπαρξία σχετικής νομολογίας ή για αντίθεση της προσβαλλόμενης αποφάσεως προς πάγια νομολογία ενός τουλάχιστον εκ των τριών ανωτάτων δικαστηρίων ή του ΑΕΔ ή προς ανέκκλητη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου. Διαφορά από σύμβαση δημοσίων έργων άνω του ορίου. Απόφαση που κρίνει ότι με την άπρακτη πάροδο τριμήνου από την υποβολή τους, οι τμηματικές επιμετρήσεις θεωρούνται, ανεξαρτήτως τυχόν πλημμελειών τους, αυτοδικαίως εγκεκριμένες και η διευθύνουσα υπηρεσία δεν δύναται πλέον να τις διορθώσει ούτε κατά το στάδιο του ελέγχου της τελικής επιμετρήσεως, ούτε με το πρωτόκολλο προσωρινής παραλαβής. Δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός περί αντιθέσεως της κατά τα ανωτέρω κρίσεως στη νομολογία, καθόσον η μία εκ των αποφάσεων του ΣτΕ, των οποίων γίνεται επίκληση, αφορά στην αυτοδίκαιη έγκριση λογαριασμών για την πληρωμή της αμοιβής μελετητών και δεν είναι οριστική, η δε δεύτερη αφορά στις προϋποθέσεις ανάκλησης των πράξεων εγκρίσεως των επιμετρήσεων, ενώ, από το περιεχόμενο της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης δεν προκύπτει η συνδρομή των ως άνω προϋποθέσεων, ούτε είχε γίνει επίκλησή τους ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου. Απαράδεκτη η αναίρεση.