Oριστική πράξη προσδιορισμού ΦΠΑ, πράξη επιβολής προστίμου, κατ’ αρ.47§4 του ν.1642/86 και πράξη επιβολής ειδικού προστίμου, κατ’ αρ.48§3 του ν.1642/86, σε βάρος διατηρούντος ατομική επιχείρηση, για λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων. Απορριπτέα η έφεση, ως απαράδεκτη, καθ’ ό μέρος αφορά στην α’ πράξη επιβολής προστίμου, λόγω ποσού. Πραγματικά περιστατικά. Η διαπίστωση της φορολογικής Αρχής, περί εικονικότητας των προμηθευτριών ατομικών επιχειρήσεων, ερείδεται σε υποθετικά συμπεράσματα, συναγόμενα από γενική και αόριστη αναφορά σε επιτόπιους ελέγχους και πληροφορίες. Ο εφεσίβλητος είχε, κατά την κρινόμενη χρήση, νόμιμη συναλλακτική δραστηριότητα, η οποία δεν αμφισβητείται και είχε καταχωρίσει στα βιβλία του τα επίμαχα, νομίμως θεωρημένα, παραστατικά. Κρίση ότι, οι συναλλαγές του με τις εν λόγω επιχειρήσεις ήταν πραγματικές. Mη νομίμως προσδιορίσθηκαν εξωλογιστικώς οι, κατά την κρινόμενη χρήση, εκροές του εφεσιβλήτου και μειώθηκαν οι δηλωθείσες από αυτόν εισροές κατά το ποσό των τιμολογίων πώλησης, λόγω της, κατά την κρίση της φορολογικής Aρχής, εικονικότητας αυτών. Απορρίπτει την έφεση του Δημοσίου.