Ανέγερση οικίσκου εντός δασικής εκτάσεως. Πρωτόκολλο επιβολής ειδικής αποζημίωσης. Νομική φύση αυτής. Αρμοδιότητα των διοικητικών δικαστηρίων οι διαφορές περί την επιβολή της. Αντικείμενο της σχετικής δίκης. Αρμοδιότητα Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου, ενώπιον του οποίου η διαφορά άγεται με προσφυγή. Δυνατή η άσκηση αναίρεσης κατά της απόφασης του ως άνω Δικαστηρίου. Απόφαση για την κατεδάφιση οικοδομής, κτίσματος και κάθε φύσεως εγκατάστασης, που έχει ανεγερθεί μέσα σε δάση και δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις. Με τη σχετική αμφισβήτηση ενώπιον του προέδρου του διοικητικού πρωτοδικείου τίθεται απλώς ζήτημα νομιμότητας της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης, δηλαδή αν έχει ανεγερθεί οικοδομή κλπ. μέσα σε περιοχή δασική ή αναδασωτέα, και όχι ζήτημα αν υπάρχει και σε ποιά έκταση δικαίωμα δημοσίου δικαίου. Συνεπώς, παρά τη χρήση από το νόμο του όρου "προσφυγή", το προβλεπόμενο κατά της παραπάνω απόφασης ένδικο βοήθημα αποτελεί αίτηση ακυρώσεως, όπου το δικαστήριο έχει εξουσία να ακυρώσει και όχι να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη πράξη. Αναίρεση κατά α- απόφασης του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, με την οποία απορρίπτεται προσφυγή κατά πρωτοκόλλου ειδικής αποζημίωσης, β- της απόφασης που απορρίπτει ως απαράδεκτη έφεση κατά της παραπάνω αποφάσεως και γ- κατά της απόφασης του Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου, με την οποία απορρίπτεται προσφυγή κατά απόφασης κατεδάφισης. Απαράδεκτη, ελλείψει νομιμοποιήσεως του υπογράφοντος δικηγόρου, η αναίρεση, κατά το μέρος της που στρέφεται κατά των δύο πρώτων αποφάσεων. Απαράδεκτη και ως προς την τρίτη απόφαση, καθόσον αυτή προσβάλλεται μόνον με έφεση. Αποκλεισμός της πιθανότητας να θεωρηθεί το υπό κρίσιν δικόγραφο ως έφεση, εφόσον στρέφεται ταυτοχρόνως και κατά των λοιπών αποφάσεων.