Διοικητική δικονομία. Πράξεις του Προϊσταμένου Δ.Ο.Υ., με τις οποίες βεβαιώθηκαν ταμειακά ποσά, προερχόμενα από πράξεις προσδιορισμού και επιβολής προστίμου ΦΠΑ. O προβαλλόμενος με την ανακοπή λόγος, που έγινε δεκτός με την εκκαλούμενη, δεν αφορά το ουσία βάσιμο της απαίτησης του Δημοσίου σε βάρος του εφεσίβλητου, αλλά σε πλημμέλειες των πράξεων ταμειακής βεβαίωσης. Ενόψει του ότι, κατά το χρόνο που διενεργήθηκαν οι ένδικες ταμειακές βεβαιώσεις, οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν είχαν καταστεί οριστικές, αφού εκκρεμούσαν κατ’ αυτών οι προσφυγές του εφεσίβλητου και ότι οι πράξεις αυτές ακυρώθηκαν πριν από τη συζήτηση της ανακοπής του εφεσίβλητου, με οριστικές αποφάσεις του ΔΠΠ, με αποτέλεσμα να πάψουν να υφίστανται οι νόμιμοι τίτλοι, με βάση τους οποίους διενεργήθηκαν οι ένδικες ταμειακές βεβαιώσεις, κρίνεται ότι αυτές καθίστανται μη νόμιμες και ακυρωτέες. Απορρίπτει την έφεση του Δημοσίου.