Διοικητική δικονομία. Απαράδεκτο. Η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε απαραδέκτως από τον 4ο από τους εκκαλούντες [ο οποίος είχε αποβιώσει πριν από την έκδοση της εκκαλούμενης και, γι’ αυτό, η δίκη στον πρώτο βαθμό είχε συνεχιστεί από την κληρονόμο του, ενεργούσα για την ίδια και ως ασκούσα την επιτροπεία της ανήλικης τότε αδελφής της], ο οποίος ήταν ανύπαρκτο, κατά το χρόνο της ασκήσεώς της, πρόσωπο και δεν είχε ικανότητα δικαίου. Η έφεση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ασκηθεί από τις κληρονόμους του θανόντος, διότι κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με ανεπίτρεπτη διεύρυνση των υποκειμενικών ορίων της δίκης. Η αναφορά στο δικόγραφο της εφέσεως των ονομάτων των 24ης και 27ου από τους εκκαλούντες λανθασμένα, οφείλεται σε προφανή παραδρομή. Δεν έχει προσκομιστεί για την υπό κρίση έφεση αποδεικτικό καταβολής του κατά νόμο παραβόλου, ποσού 75 ευρώ για από καθέναν από τους λοιπούς (πλην του 4ου) εκκαλούντες, ενόψει του ότι η ένδικη απαίτησή τους είναι διαιρετή και πρόκειται για έφεση κατά αποφάσεως Μ/Ν Δικαστηρίου. Μη εφαρμογή των διατάξεων του αρ.139Α του ΚΔΔ, αφού οι εκκαλούντες δεν παρέστησαν. Απορρίπτει την έφεση ως απαράδεκτη.