ΝΑΤ. Σύνταξη ανικανότητας. Έκδοση των 932/07 και 1853/14 αναιρετικών αποφάσεων του ΣτΕ. Η κρίση του ΔΕΠ, περί της ασφαλιστικής αναπηρίας του εκκαλούντος, διατυπωθείσα κατ’ απόκλιση από την κρίση της αρμόδιας ΥΕ, δεν ήταν νόμιμη, διότι συνήχθη κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας του ΙΚΑ και όχι του ΝΑΤ, όπως θα έπρεπε. Η γνωμάτευση της Β’ ΥΕ, που περιορίσθηκε στην διαπίστωση των παθήσεων από τις οποίες πάσχει ο εφεσίβλητος [Κρίσεις απώλειας συνειδήσεως Ε’ τύπου υπό φαρμακευτική αγωγή, αγχώδεις καταθλιπτικές εκδηλώσεις διαπιστωθείσες, παλαιό κάταγμα δεξ. πηχεοκαρπικής με μικρού βαθμού έκπτωση της λειτουργίας συστοίχου καρπού] και του ποσοστού ιατρικής αναπηρίας που του προσδίδουν αυτές (50%) και της, εξ αυτού, ανικανότητας προς εργασία, είναι πλημμελώς αιτιολογημένη. Ενόψει αυτού, είναι αναγκαία η αναβολή εκδόσεως οριστικής αποφάσεως, επί της προσφυγής και η αναπομπή της υποθέσεως στο ΝΑΤ, προκειμένου η αρμόδια ΥΕ να εκδώσει αιτιολογημένη γνωμάτευση, στην οποία να καθίσταται σαφές αν ο προσφεύγων ήταν απολύτως ή σχετικώς ανίκανος για την άσκηση άλλου επαγγέλματος και μάλιστα για το ποσοστό της υπολειπόμενης σε αυτόν ικανότητας προς εργασία. Δέχεται την έφεση του ΝΑΤ. Αναβάλλει την έκδοση οριστικής αποφάσεως. Αναπέμπει την υπόθεση στο ΝΑΤ.