Δικονομία ΣτΕ. Παραδεκτό αίτησης αναίρεσης υπό την ισχύ του Ν 3772/2009. Ισχυρισμός ότι η επίλυση της διαφοράς έχει για το Δημόσιο ευρύτερες δημοσιονομικές επιπτώσεις, δεδομένου ότι εκκρεμούν αγωγές με όμοιο αντικείμενο. Απορρίπτεται ως αόριστος, προεχόντως, διότι οι αγωγές που επικαλείται το αναιρεσείον είναι στοιχεία παρωχημένα σε σχέση με την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως. Μη τεκμηρίωση των ευρύτερων δημοσιονομικών επιπτώσεων ενόψει του μεγέθους των διεκδικούμενων ποσών. Μη ύπαρξη αντίθεσης της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης με απόφαση του ΑΕΔ καθώς και με αποφάσεις του Αρείου Πάγου ως προς το κρίσιμο νομικό ζήτημα της αντισυνταγματικότητας της διατάξεως της παρ. 3 του άρθρου 90 του Ν 2362/1995, σχετικά με το χρόνο παραγραφής των μισθολογικών αξιώσεων των υπαλλήλων του Δημοσίου, ως προς το ζήτημα της υποχρεώσεως καταβολής τόκων επί αναγνωριστικής αγωγής καθώς και ως προς το ζήτημα του ύψους του τόκου των οφειλών του Δημοσίου. Επίλυση των ανωτέρω ζητημάτων με αποφάσεις του ΑΕΔ. Ενδεχόμενη αντίθεση της κρίσεως της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως προς προγενέστερες αποφάσεις άλλων ανωτάτων δικαστηρίων δεν καθιστά παραδεκτή την κρινόμενη αίτηση. Απορριπτέος κάθε νέος ισχυρισμός, που προβάλλεται με το δικόγραφο της αιτήσεως του άρθρου 34 Α παρ. 2 του ΠΔ 18/1989. Απορρίπτεται η αίτηση ως απαράδεκτη.