Διοικητική δικονομία. Ακύρωση απόφασης της ΤΔΕ του ΟΑΕΕ, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή ένσταση της καθ’ ης φαρμακοποιού και της αποδόθηκε το 75% της αξίας τριών συνταγών, που με αφαιρετική πράξη του ΟΑΕΕ είχε περικοπεί, καθόσον οι αντίστοιχες συνταγές είχαν ακυρωθεί. Η κρινόμενη προσφυγή ασκήθηκε πριν από την έναρξη εφαρμογής του ν.3900/10 (1-1-2011). Παραδεκτό αυτής. Eφόσον οι επίμαχες συνταγές δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του νόμου [στις δύο εξ αυτών δεν αναγραφόταν η ένδειξη «στερείται» επ’ αυτών, αν και επρόκειτο για τη χορήγηση κρατικού φαρμάκου, στην δε άλλη δεν είχε προσκομιστεί σε πρωτότυπο η ιατρική γνωμάτευση του Νοσοκομείου], δεν μπορούσαν να εκτελεστούν από την καθ’ ης και να της αποδοθεί, στη συνέχεια, η αντίστοιχη αξία τους. Aλυσιτελώς προβαλλόμενοι οι ισχυρισμοί της καθ’ ης. Aβάσιμος ο ισχυρισμός της περί αοριστίας της προσφυγής. Δέχεται την προσφυγή του ΟΑΕΕ. Ακυρώνει την απόφαση της ΤΔΕ του ΟΑΕΕ.