Αστική ευθύνη Δήμου, λόγω παράνομης απόλυσης [λόγω μη μονιμοποίησης, εξαιτίας της προηγούμενης δυσμενούς κρίσης του Υπηρεσιακού Συμβουλίου Νομαρχίας]. Έκδοση της 1538/12 απόφασης του ΣτΕ. Πραγματικά περιστατικά. Η λύση της υπαλληλικής σχέσης του ενάγοντα επήλθε νομίμως την εν λόγω ημερομηνία, ενόψει του χρόνου δημοσίευσης στην ΕτΚ της απόφασης του Δημάρχου, περί απόλυσής του, με αποτέλεσμα, ενόψει της μη επίδοσής της μέσα σε 20 ημέρες στον ενάγοντα, να τεκμαίρεται αμαχήτως ότι επιδόθηκε την 20η ημέρα από τη δημοσίευσή της. Το ΔΠΑ δεν ήταν καθ’ ύλη αρμόδιο να κρίνει επί του ζητήματος της νομιμότητας της απόλυσης του ενάγοντα, ενώ, με έτερη απόφαση του ΔΠΑ, κρίθηκε το διαφορετικό ζήτημα της θέσης του σε αυτοδίκαιη αργία. Ο ενάγων με βεβαιότητα θα ελάμβανε τις προβλεπόμενες στο νόμο αποδοχές του. Αιτιώδης σύνδεσμος. Η εν γένει συμπεριφορά του ενάγοντα ήταν εντός των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη και τα χρηστά ήθη. Διακοπή της ήδη αρξάμενης παραγραφής των μέχρι τότε απαιτήσεων του ενάγοντα, με την αίτησή του, που ασκήθηκε ενώπιον του ΔΕΑ για την ακύρωση της αρχικά εκδοθείσας απόφασης απόλυσής του. Από την ημερομηνία που δημοσιεύθηκε η 1450/03 απόφαση του ΣτΕ, μέχρι την άσκηση της αγωγής του ενάγοντα, δεν παρήλθε η διετής παραγραφή. Ο υπολογισμός τόκου αρχίζει από την επίδοση της αγωγής. Απορρίπτει τις αντίθετες συνεκδικαζόμενες εφέσεις.