Ο συγγραφέας του παρόντος έργου έχει ασχοληθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα με το ενοχικό δίκαιο, ιδιαίτερα με το δίκαιο των συμβάσεων, το δίκαιο των αστικών αδικημάτων και το δίκαιο του αδικαιολόγητου πλουτισμού, καθώς και με το κώλυμα, το οποίο, ενόψει πρόσφατων εξελίξεων, αποτελεί ενδεχομένως νέα κατηγορία δικαίου.
Το ανά χείρας βιβλίο αποτελείται από αριθμό δοκιμίων, με ιδιαίτερη αναφορά στη μεθοδολογία του δικαίου και στην προσπάθεια των Δικαστών και άλλων να εκδικάζουν υποθέσεις με βάση το «δίκαιο», όπως αυτό έχει νομολογιακά καθιερωθεί, αλλά ταυτόχρονα να στοχεύουν και στη «δικαιοσύνη», κυρίως υπό την έννοια ότι κατά την εξέλιξή του το δίκαιο δεν παραμένει στατικό αλλά ενσωματώνει και ιδέες σύγχρονης κοινωνικής πολιτικής και δικαιοσύνης. Τα δοκίμια που συναποτελούν το βιβλίο προέρχονται από διάφορους τομείς του ενοχικού δικαίου, αλλά όλα αντιπροσωπεύουν τις μεθοδολογικές προσεγγίσεις του κοινοδικαίου και του δικαίου της επιείκειας, με τις οποίες είναι δυνατή η εξέλιξη του δικαίου μέσω της νομολογίας και χωρίς την ανάγκη νομοθετικής παρέμβασης.
Το σύγχρονο δίκαιο είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που ήταν προηγουμένως, πρώτιστα με την επίκληση και χρήση της νομολογίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Δικαστές έχουν το δικαίωμα να μεταβάλλουν τον Νόμο κατά το δοκούν ούτε και να εμπλέκονται σε θέματα πρωτογενούς πολιτικής, κάτι που ανήκει σε άλλα όργανα της πολιτείας. Ταυτόχρονα όμως, κατά την εκδίκαση των υποθέσεων, η ίδια η φύση του κοινοδικαίου υπαγορεύει όχι μόνο συγκεκριμένες καταλήξεις και ετυμηγορίες αλλά και προδιαγράφει προσεγγίσεις και θεωρήσεις για το μέλλον, κατά τρόπο ώστε οι αποφάσεις των Δικαστών να επικεντρώνονται όχι μόνο στις περιπτώσεις ενώπιόν τους αλλά και να διαμορφώνουν αρχές και κριτήρια δικαίου για χρήση σε μελλοντικές υποθέσεις.
Το παρόν βιβλίο ασχολείται πρώτιστα με τη μεθοδολογία του κοινοδικαίου που αφορά τη νομολογία και τη δικαστική απόφαση και θα αποβεί χρήσιμο τόσο σε Νομικούς όσο και σε άλλους που συχνά διερωτώνται ποια είναι η σχέση δικαίου και δικαιοσύνης.